Aakash Jung Kattel

अब मात्र ३ दिन बाँकी....! फेसबुकमा पोस्ट गरेकी थिएँ।  ३ महिनादेखि दिमागमा डेरा गरेकी प्रतीक्षा अब तीन दिनमा छाड्दै थिईन। अथवा यसो भनौँ ३ लिटर समयमा अब ३ मिलि लिटर बाँकी थियो!  त्यो दिन तिमीलाई भेट्न तिनकुनेमा तीन घण्टा कुरेकी थिएँ। तिनहजार माईलको दुरीबाट तिमी जब तीन पाईलाको दुरीमा आईपुगेको थियौ मुटुका वाद्यवादकहरु तीन गुणा छिटो बजाईरहेका थिए उनिहरुको राष्ट्रिय बाजा; ढुकढुकी। यो भक्कानो छुटेर काँपिरहेका हातहरुले गरेको स्वागत कति नमिठो भयो होला है? सरी! निथ्रुक्क भिजेका थिए परेलीहरु, हर्षले मन पुलकित भएको थियो। लाग्थ्यो, तिमी अकस्मात बादलबाट हाम फालेर आइपुगेको थियौ, कहाँ लुकेको थियौ यतिन्जेल? बर्षौँ देखि हराएका मान्छेहरु भेटिन्छन एयरपोर्टमा! जो भविस्यको खोजिमा बिलाएका हुन्छन।  मिल्दो हो त अझ तिमीले लगाईरहेको टिसर्टबाट तिमीलाई छातिमा समातेर सोध्न मन थियो- "म तिमीलाई गोधुली रातमा आकाशभरी खोजिरहन्थे। ३ बर्ष अघि आकाशमा उडेको तिमी कहाँ हराएको थियौ? किन आएनौ मेरो घरको छत माथी एक पटक पनि? तिम्रा यादहरु लिएर आईरहे जोडी ढुकुरहरु आगनको पोथ्रासम्म तर तिम्रो हालतको खबर लिएर आएनन् चि

फाल्गुनका दिनहरु! सेतो गलबन्दी लगाएर टल्किरहेछ जुगल हिमाल। बादलको सिरक ओढेर सुतेको छ काठमाण्डौं। लमतन्न तेर्सिएका छन रोडहरु। रोडकै काखमा लखतारन परेर ट्रक र ट्याक्सिहरु निदाएका छन। सायद सपना देख्दै होलान। भर्खरै उठेका छन बसपार्कका बसहरु। रुखहरु सिरेटो खप्दै उभिएका छन। सहचालकहरु चुरोट उडाउदै रुखजस्तै उभिएका छन, बसको ढोकामा! छेउबाटै आएको बसले केही मान्छेहरु छादेर गयो। "दाई बस्नुस, गैहाल्छ" सहचालक हजारका नातीनातिनाहरु पट्याउदै बोल्छ। सुनेको छु यी ड्राईभरहरु नोट पट्याएझैँ पट्याउछन केटीहरु! म बसको भुँडीभित्र छिर्छु। जसरी लुसुक्क परेर चोकको चटपटे मेरो पेटभित्र पस्छ। र उत्रन्छ बिभिन्न शौचालयहरुमा! बसको अघिल्लो भागमा केही महिला सिटहरु छन। हैन सिटहरु त सफा छन तर महिलाहरुका लागि हुन। म पनि कहाँ सफा छु र! आँखाका ढलहरु फुटेर रातभर ओठको मुस्कान बगाएर लगेका छन। दिलमा पहिरो गएर उनका यादहरु मनैभरि छरपस्ट छरिएका छन। म सिटमा बसेर रुमालले अनुहार पुस्छु, मोबाईलको। र हेर्छु पुरानो अनुहार! अझैपनी छे त्यही मुस्कानमा हिमाल बोकेकी मान्छे मोबाईलको स्कृनमा। हेरिरहन्छे मलाई एकनासले! थोरै